🔴 ✨🍃 قسم اگر دروغ باشد، گناه اندر گناه است. قسم راست چطور؟ آيا براى هر راستى بايد قسم خورد؟ نه. در روايات و دستورات دينى، زياد داريم كه قسم را خوار نكنيد ولو براى هر حرف راستى. 
✨🍃 آخر همه جا كه جاى واللَّهِ و باللَّهِ نيست. انسان خودش بايد طورى عمل كند و طورى باشد كه ديگران به او آنقدر اعتماد داشته باشند كه وقتى يك جمله مى‏ گويد، چون او را صادق مى ‏دانند حرفش را راست بدانند. چنين اشخاصى اصلًا احتياج به قسم خوردن ندارند؛ قسم هم كه نخورند افراد حرفشان را باور مى‏ كنند. وقتى انسان خودش بى ‏مايه است و مى‏ داند كه ديگران به حرفش اعتماد ندارند، دائماً قسم مى ‏خورد. قسم راست خوردن هم از نظر شرعى يك امر زشتى است. ما روايات زيادى داريم كه قسم راست هم جز در مواقع ضرورت نبايد به كار رود.
🔵👈 در اينجا قرآن چگونه تعبير مى ‏كند؟ اگر انسان خودش يك شخصيت اخلاقى داشته باشد، خودش پيش خودش يك وزن اخلاقى داشته باشد، اگر خودش به سخن خودش اعتماد داشته باشد و اگر ديگران به سخن او اعتماد داشته باشند، احتياجى به قسم نيست. ولى آدمهاى حقير و پست و كم ‏وزن هستند كه پُر سوگند مى‏ خورند. 
✨🍃 لهذا قرآن بعد از کلمه «حلّاف» یعنی پرسوگندخور، کلمه «مهین» را آورده است (وَلَا تُطِعْ کُلَّ حَلَّافٍ مَهِینٍ، قلم/10) چون ایندو با همدیگر تلازم دارند. تا انسان مهین یعنی پست نباشد زیاد قسم نمی‏ خورد
 (استاد شهید مطهری، آشنایی با قرآن، ج 8، ص264).
#درس_اخلاق 

═══✼🍃💖🍃✼══