هرگاه خلافی مرتکب می شدم ،مادرم نمی گذاشت در خانه کار کنم! خدا رحمت کند مادرم را.یکی از راههای تربیت وی این بود که هرگاه از ما خلافی می دید،دیگر کار به ما نمی داد؛یعنی ظرف شستن و دوخت و دوز و مانند آنها را از ما سلب می کرد و از این طریق کار را پیش ما ارزشمند میساخت.امروزه بسیاری از ما دقیقا کار را بالعکس می کنیم؛یعنی وقتی بچه خلافی کرد او را به کار وا می داریم یا اگر اذیت کرد،کار او را دو برابر می کنیم.

در نتیجه،چنین بچه ای کار را تنبیه تلقی می کند،در حالیکه ما بیکاری را به عنوان تنبیه تلقی می کردیم.

               مرحوم آیت الله حایری شیرازی