روزی دم یک روباه در حادثه ای قطع شد، روباه های گروه پرسیدند دم ات را چی شد ؟

چون روباهها نسلی مڪار میباشند، گفت خودم قطع اش ڪردم 

گفتند چرا؟ این ڪه بسیار بد می شود. 

روباه گفت نخیر ، حالا خوب آزاد و سبک احساس راحتی می ڪنم وقتی راه میروم فڪر می ڪنم ڪه دارم پرواز می ڪنم

یک روباه دیگر ڪه بسیار ساده بود رفت دم خود را قطع ڪرد و درد شدیدی داشت و نمی توانست تحمل ڪند

رفت نزد روباه اولی و گفت برادر تو ڪه گفته بودی ڪه سبک شده ام و احساس راحتی میڪنم من ڪه بسیار درد دارم

گفت صدایش را درنیاور اگر نه تمام روز روباه های دیگر به ما میخندند

هر لحظه خوشی ڪن و افتخار ڪن تا تعداد ما زیاد شود وگرنه تمام عمر مورد تمسخر دیگران قرارخواهیم گرفت.

همان بود ڪه تعداد دم بریده ها آنقدر زیاد شد ڪه بعدا به روباه های دم دار می خندیدند..

نتیجه: وقتی در یک جامعه افراد مفسد زیاد میشود، آنگاه به افراد باشرف و باعزت میخندند و گاهی هم آن ها را دیوانه میگویند…!!!