🍃سردار

کار برخی‌ها نشان دادن کوچکی ماست. اصلاً انگار خدا مأمورشان کرده که به فرد فرد ما بفهمانند ما هیچیم. این روزها سالروز شهادت یکی از سربازان توست که پیش ما بود برای آن که بدانیم حقیریم و رفت تا یقین کنیم که هیچیم. 

چه قدر سوختی برایش؟ چه اندازه اشک ریختی در فراقش؟ به اندازۀ آه‌هایی کشیدی و قطره‌هایی که بر گونه‌ات جاری شد، شهادت سلیمانی پیام‌آور هیچ بودن ما شد. اگر او سرباز تو بود؛ ما کیستیم؟ 

در میان اوصاف حاج قاسم تو، من مبهوت مانده‌ام در این وصفش. او چگونه خودش را این اندازه هیچ می‌انگاشت؟ از هیچ انگاری حاج قاسم فهمیدم هر کسی که خودش را هیچ بشمارد، به قدری بزرگ می‌شود که خدا او را مأمور می‌کند دیگران را به هیچ بودن برساند.

این چه سرّی است در آدم‌هایی که به هیچ بودن خویش می‌رسند که رفتنشان حتّی بیشتر از بودنشان ما را به آدم شدن نزدیک‌تر می‌کند.

با رفتنش تنهاتر شدی. کاش حاج قاسمی بودم برای تو!

شبت بخیر سردار!