گاهی اوقات برامون یه سری اتفاقات تو زندگی می‌افته که با سکوت یا حرف خوب زدن می‌تونیم اون مشکل رو حل کنیم. 

اما با فکری هرچه تمام تر به یه کلمه همه چیو خراب می‌کنیم. چه خوش گفت عبید زاکانی:

سلطان محمود از طلحک پرسید:

فکر می کنی جنگ و نزاع چگونه بین

مردم آغاز می شود؟

طلحک گفت: ای پدر سوخته

سلطان گفت: توهین می کنی؟ سر از بدنت

جدا خواهم کرد!

طلحک خندید و گفت:

جنگ این گونه آغاز می شود؛

کسی غلطی می کند و

کسی به غلط جواب می دهد…

تا زمانی که سکوت می‌کنیم و حرفی نمی‌زنیم حرف ها اسیر ما هستند؛ اما همین که حرف از دهان آدم خارج می‌شه، دیگه ما اسیر حرف می‌شیم.(1) این اسیر شدن هم یعنی حرفمون یه نتیجه‌ی داره که ما رو با خودش درگیر می‌کنه، می‌تونه نتیجه انی حرف خوب باشه و می‌تونه نتیجه حرفمون بد باشه.

پس قبل از حرف زدن به حرفای که قرار هست و نتیجه اون فکر کنید.

منابع📚

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : 

✅الكلامُ في وَثاقِكَ ما لم تَتَكلَّمْ بهِ ، فإذا تَكَلَّمتَ بهِ صِرتَ في وَثاقِهِ ، فَاخزُنْ لِسانَكَ كما تَخزُنُ ذَهَبَكَ و وَرِقَكَ ، فَرُبَّ كَلِمَةٍ سَلَبَت نِعمَةً و جَلَبَت نِقمَةً .[نهج البلاغة : الحكمة 381.] 

امام على عليه السلام : تا سخن را به زبان نياورده اى، سخن در بند توست. همين كه آن را به زبان آوردى، تو در بند سخن در مى آيى. پس همان گونه كه زر و سيم خود را در گنجينه مى نهى، زبانت را نيز در گنجخانه دهان نگه دار؛ كه بسا سخنى نعمتى را از كف برده و خشم و كيفرى [الهى] را آورده است..